Biyoyakıt, bitkisel ve hayvansal ürünlerden ya da organik atıklardan elde edilen, fosil yakıtlara alternatif bir enerji kaynağıdır. Yenilenebilir olması ve doğrudan karbon döngüsüne katılması sayesinde çevresel etkilerin azaltılmasına katkı sağlar. Fosil yakıtların milyonlarca yılda oluşmasına karşın biyoyakıtlar çok daha kısa sürede üretilebildiği için sürdürülebilir enerji seçenekleri arasında öne çıkar.

Biyoyakıtlar farklı türlerde karşımıza çıkar. Bunlardan biri olan biyoetanol, nişasta veya şeker içeren bitkilerin fermantasyonu ile elde edilen bir alkol türüdür. En çok mısır, şeker pancarı, şeker kamışı, buğday ve arpa gibi hammaddeler kullanılır. Benzine karıştırılarak motorlarda daha temiz yanma sağladığı için yaygın olarak tercih edilir.

Bir diğer önemli tür ise biyodizeldir. Kanola, ayçiçeği, soya, aspir gibi yağlı tohum bitkilerinden veya hayvansal yağlardan üretilebilen biyodizel, aynı zamanda evsel kızartma yağlarının değerlendirilmesiyle de elde edilebilir. Üretim sürecinde yağlar, bir katalizör eşliğinde kısa zincirli alkollerle (metanol ya da etanol) reaksiyona girer ve ortaya yakıt olarak kullanılabilen biyodizel ile yan ürün olarak gliserin çıkar.

Dizel motorlarda doğrudan ya da motorinle belirli oranlarda karıştırılarak kullanılabilir. Bir diğer biyoyakıt türü olan biyogaz ise genellikle hayvansal gübre, tarımsal atıklar, evsel organik çöpler ve endüstriyel gıda atıkları gibi hammaddelerin havasız ortamda fermantasyonu ile elde edilir. Yapısında büyük oranda metan ve karbondioksit bulunur. Elektrik üretiminde, ısınmada ve bazı durumlarda araç yakıtı olarak kullanılabilmesi, biyogazı esnek bir enerji kaynağı haline getirir.

Biyoyakıtların en dikkat çekici yönlerinden biri, enerji üretirken aynı zamanda çevreye ve ekonomiye sağladıkları katkılardır. Atıkların değerlendirilmesiyle çevre kirliliği azaltılırken, tarım ve hayvancılığa dayalı üretim yerel ekonomiye canlılık kazandırır. Ayrıca, fosil yakıtlara kıyasla daha düşük karbon salımı yapmaları, küresel iklim değişikliğiyle mücadelede önemli bir avantaj sunar.

Bununla birlikte, biyoyakıtların bazı sınırlılıkları da vardır. Üretimde kullanılan hammaddeler zaman zaman gıda ile rekabet yaratabilir. Yüksek su ve enerji ihtiyacı çevresel baskıyı artırabilir. Ayrıca palm yağı gibi bazı hammaddelerin kontrolsüz tarımı, ormansızlaşma gibi ekolojik sorunlara yol açabilir. Yine de doğru yöntemlerle üretildiğinde biyoyakıtlar, sürdürülebilir enerji geçişinde önemli bir rol üstlenebilecek potansiyele sahiptir. Gerek ulaştırmada gerekse enerji üretiminde sağladıkları esneklik sayesinde geleceğin enerji senaryolarında önemli bir yer tutmaları beklenmektedir.